Przez ponad 60 lat, a w szczególności od 1959 roku, kiedy to Jego Świątobliwość XIV Dalajlama został zmuszony do ucieczki ze swojej ojczyzny, kultura tybetańska w Tybecie była prześladowana i wyniszczana. Ogromne dziedzictwo filozoficzne, artystyczne, czy medyczne było systematycznie wymazywane przez kolejne fale komunistycznej gorączki, pożerającej także spuściznę chińskiej kultury. Kolejne kampanie mające na celu modernizować Chińską Republikę Ludową dokonywały ogromnych zniszczeń na Wyżynie Tybetańskiej.

Również dziś Tybetańczycy nie mogą się cieszyć swoja kulturą. Postępująca przymusowa sinizacja oraz drakońskie ograniczenia dotyczące praktykowania buddyzmu to jedne z wielu wyzwań z jakimi codziennie spotykają się mieszkańcy tybetańskich rejonów autonomicznych.

W tej skrajnej sytuacji jedynym ratunkiem dla kultury tybetańskiej pozostaje odbudowa najważniejszych instytucji kultury na uchodźstwie. Realizowana ogromnym wysiłkiem od samego początku wymuszonej emigracji jest jedynym tego typu przedsięwzięciem w historii ludzkości.

Dzięki uprzejmości Krzysztofa Renika i Elżbiety Dziuk autorów książki “Kultura na wygnaniu”, Instytut Lecha Wałęsy został wydawcą powyższej publikacji w ramach współrealizowanego z Fundacją Inna Przestrzeń programu “Solidarni z Tybetem”. Jest to pierwsza w Polsce i jedna z nie wielu na świecie książka poświęcona ogromnej pracy Tybetańskiej diaspory w Indiach, której celem jest odbudowa instytucji kultury Tybetańskiej na uchodźstwie.

“Wydanie tej książki jest dla nas bardzo istotnym elementem programu “Solidarni z Tybetem”. Dzięki wieloletniej pracy autorów możemy przedstawić polskiej opinii publicznej prawdziwą historię “Tybetańskiej Arki Noego” opatrzoną niesamowitymi zdjęciami Elżbiety Dziuk” - mówi Bartosz Kozakiewicz koordynator programu “Solidarni z Tybetem”.