Tybetańskie słowo "Lhakar" można przetłumaczyć, jako "biała środa" – jest to dzień pomyślny dla Dalajlamy i tradycyjnie czas modłów o długie życie Jego Świątobliwości. W ostatnich latach, w następstwie powstania z 2008 r. i narastających po nim represji, duchowe znaczenie tego dnia zyskało nowy wachlarz kulturowej dynamiki zapoczątkowanej przez oddolną inicjatywę Tybetańczyków.

Kampania, która początkowo miała przeciwdziałać gospodarczej marginalizacji Tybetańczyków przekształciła się w krucjatę twórczej ekspresji i świętowania wartości tybetańskich.

Tybetańczycy podjęli na wiele twórczych sposobów zobowiązania przestrzegania Lhakaru:

• Jestem Tybetańczykiem i od dzisiaj będę rozmawiał z moją rodziną tylko w języku tybetańskim
• Jestem Tybetańczykiem i od dzisiaj będę rozmawiał po tybetańsku z każdym Tybetańczykiem, którego spotkam
• Jestem Tybetańczykiem i od dzisiaj aż do śmierci będę codziennie przypominał sobie, że jestem Tybetańczykiem
• Jestem Tybetańczykiem i od dzisiaj w każdą środę będę ubierał się w tradycyjny tybetański strój
• Jestem Tybetańczykiem i od dzisiaj w każdą środę będę mówił tylko po tybetańsku
• Jestem Tybetańczykiem i od dzisiaj będę się uczył języka tybetańskiego
• Jestem Tybetańczykiem i od dzisiaj w każdą środę będę powstrzymywał się od jedzenia mięsa by zyskać więcej zasługi
• Jestem Tybetańczykiem i od dzisiaj dzwoniąc lub wysyłając wiadomości do Tybetańczyków będę używał jedynie języka tybetańskiego.
• Jestem Tybetańczykiem i od dzisiaj podając swój numer telefonu będę używał tybetańskich liczebników (Tybetańczycy w zdania po tybetańsku wplatają chińskie liczebniki – przyp. aut.).

Lhakar jest kampanią podejmowania prostych i praktycznych działań, które nie niosą za sobą ryzyka, są trwałe i głęboko rewolucyjne. W każdą środę Tybetańczycy dokładają starań, aby nosić tradycyjne stroje, mówić po tybetańsku, robić zakupy w tybetańskich sklepach i jeść w tybetańskich restauracjach. Opór został skierowany na działania społeczne, kulturowe i gospodarcze mające na celu promowanie tybetańskości we wszelkich jej przejawach – języka, kultury i tożsamości oraz odmawianie wsparcia chińskim instytucjom i przedsiębiorstwom. Tybetańska tożsamość kulturowa ewoluuje w stronę powszechnego braku współpracy z Chińczykami.

Akcja przynosi pierwsze efekty. Bojkot chińskich sklepów warzywnych mający na celu wzmocnienie tybetańskiej przedsiębiorczości, do jakiego doszło na początku 2011 r. w Nangchen (Tybetańska Autonomiczna Prefektura Yushu, Kham) rozprzestrzenił się na sąsiednie obszary Dzato i Surmang. W efekcie część prowadzonych przez Chińczyków sklepów upadła z braku klientów.

W 2009 r. powstał krótki film, w którym kilkudziesięciu mieszkańców różnych regionów Dachu Świata w jednym zdaniu, zaczynającym się od słów “jestem Tybetańczykiem bo...” opowiadają, co ich zdaniem wyróżnia ich jako Tybetańczyków. Film ten zamieszczono chińskim odpowiedniku YouTube’a, a potem na samym portalu YouTube. Wkrótce stał się on szeroko znany w całym świecie.

Młodzi Tybetańczycy za punkt honoru stawiają sobie poznanie własnej historii i kultury. W 2011 r., w Lithangu (Tybetańska Autonomiczna Prefektura Karze, Kham) rozdano nagrody dla uczniów celujących w nauce języka tybetańskiego i historii Tybetu.

Mieszkańcy Khamu, przenieśli ideę Lhakaru na inne dni, akcentując fakt bycia Tybetańczykiem nie tylko w środy ale także podczas innych pomyślnych dni kalendarza księżycowego – Tsepa Chu (10. dzień miesiąca), Tsepa Choe-nga (15. dzień miesiąca, pełnia księżyca), Tsepa Nyishu Tse-nga (25 dzień miesiąca). Podczas wielkiego święta Jang Gonchoe Chenmo (15 lipca 2011 r.), które ściągnęło do Lithangu ponad 5.000 osób, nie tylko umieszczono na tronie naturalnej wielkości “zakazany” wizerunek Dalajlamy, ale także nie wpuszczono na teren klasztoru Kham Lithang Gonchen osób mówiących po chińsku i odzianych w inne niż tybetańskie stroje.

"Białe środy" zapoczątkowują nowy wymiar pokojowego ruchu w Tybecie. Przyłącza się do nich coraz większa liczba Tybetańczyków. Działania związane z Lhakarem podejmowane są w szkołach, wioskach, miastach i na obszarach zamieszkanych przez koczowników. Tybetańczycy zjednoczyli się w ruchu pokojowego oporu, jakiego nie znano wcześniej na Dachu Świata. Do Lhakaru dołączyli również Tybetańczycy na emigracji, podejmując rozliczne akcje polityczne i społeczne. Poparcie i zachętę dla ruchu wyraził szef administracji tybetańskiej na uchodźstwie – Lobsang Sangay.

Cicha rewolucja od podstaw, przestała być cicha - Tybetańczycy dostrzegli, że uratować Tybet mogą jedynie oni sami. Aby promować Lhakar, zachęcamy Was do podjęcia w środy działań solidarnościowych i wspieranie wolności oraz praw człowieka w Tybecie.

Wsparcie dla tybetańskiego oporu znalazło się jako jeden z głównych punktów Planu Działań przyjętego przez uczestników Specjalnego Międzynarodowego Spotkania Grup na rzecz Tybetu, które odbyło się w listopadzie 2012 r. w Dharamsali (Indie), a którego celem jest reakcja na falę protestów-samospaleń w Tybecie. Plan został przyjęty jednogłośnie przez blisko 200 uczestników konferencji pochodzących z 43 państw. „Przyjętym celem jest upowszechnienie Lhakaru w 25 państwach do końca 2013 roku oraz wzmocnienie Lhakaru, tam gdzie już jest obecny, tym samym Lhakar staje się kampanią zainicjowaną w Tybecie, a podejmowaną w solidarności z Tybetańczykami w różnych miejscach na świecie. (…) Będziemy nawoływać organizacje działające na rzecz Tybetu, stowarzyszenia tybetańskie, centra buddyjskie do włączenia się do Lhakaru. (…) Rekomendowane działania mogą zawierać zaangażowanie poprzez media społecznościowe, wideo on-line, czuwania, flashmoby, spotkania kulturalne i działania rzecznicze.”